Λογοθεραπεία

 Η ικανότητα της ομιλίας και του λόγου μας δίνει την δυνατότητα να εκφράζουμε τις επιθυμίες, τις ανάγκες και τις απόψεις μας. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό, να αναπτυχθεί ο τομέας της λεκτικής επικοινωνίας στα παιδιά με στόχο την ομαλή κοινωνικοποίησή τους και την επιτυχία στο σχολείο.

Πότε ένα παιδί χρειάζεται λογοθεραπεία;
• όταν δεν παράγει ήχους, στην ηλικία των 12 μηνών
• όταν δεν χρησιμοποιεί λεξούλες για να ζητήσει κάτι, στην ηλικία των18-24 μηνών
• όταν δεν σχηματίζει προτάσεις, στην ηλικία των 2-3 ετών
• όταν δυσκολεύεται να παράγει ή μπερδεύει ήχους σε μία λέξη (π.χ. να μη λέει καλά το «σ», το «δ» το «ρ» κ.ά)

• όταν δεν μπορείτε να καταλάβετε το παιδί σας όταν μιλάει
• όταν παραλείπει ήχους ή/και συλλαβές από τις λέξεις
• όταν δείχνει να μην κατανοεί πλήρως τον προφορικό λόγο.
• όταν δεν βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις που χρειάζεται για να εκφραστεί και να συντάξει σωστά τις προτάσεις του

Πώς βοηθάει η λογοθεραπεία στην καθυστέρηση λόγου;
Πολλά παιδιά στην εξέλιξη της ανάπτυξής τους παρουσιάζουν καθυστέρηση στην ομιλία, με αποτέλεσμα να χρειάζονται βοήθεια. Η λογοθεραπεία είναι μια επιστημονική ειδικότητα και εφαρμόζεται σε παιδιά και ενήλικες που παρουσιάζουν διαταραχές στο λόγο και στην ομιλία. Στόχος της είναι να βοηθήσει τα παιδιά ώστε να μπορέσουν να αναπτύξουν την ικανότητα του λόγου και της ομιλίας σύντομα. Μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της καθυστέρησης της ομιλίας και των μαθησιακών δυσκολιών. Είναι σημαντικό η παρέμβαση να γίνεται έγκαιρα για την καλύτερη αντιμετώπιση της δυσκολίας. 

Πώς βοηθάει η λογοθεραπεία στη σωστή άρθρωση των λέξεων;

Η λανθασμένη άρθρωση πολλές φορές μοιάζει με τη «μωρουδίστικη» ομιλία, επειδή πολλά παιδιά δεν προφέρουν σωστά φθόγγους - συλλαβές - λέξεις, όπως π.χ. νερό - νεό, θάλασσα - φάλασσα. Οι φθόγγοι μαθαίνονται με μια διαδοχική σειρά. Μερικά παιδιά όμως μολονότι μεγαλώνουν, δεν μπορούν να βελτιώσουν την προφορά της ομιλίας τους και συνεχίζουν να κάνουν λάθη σε αυτά. Τα παιδιά χρειάζονται εκπαίδευση με λογοθεραπεία ώστε σύντομα να μπορούν να αρθρώνουν σωστά.

Τι είναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητα;

Ο όρος αναφέρεται στην μεγάλη διάσπαση προσοχής και στην υπερδραστηριότητα. Τα υπερκινητικά παιδιά βρίσκονται διαρκώς σε υπερδιέγερση και κίνηση, προκαλούν μονίμως φασαρία και συνήθως παρουσιάζουν:

Καθυστέρηση στην ομιλία

Δυσκολία στην εκμάθηση ανάγνωσης

Αδεξιότητα στις κινήσεις

Αδυναμία προσανατολισμού στο χώρο

·        Το βασικό χαρακτηριστικό της Διαταραχής (ΔΕΠΥ) είναι η απροσεξία και η υπερκινητικότητα / παρορμητικότητα.

Συμπτώματα ΔΕΠΥ

Θα πρέπει οι δυσκολίες που προκύπτουν από τη διαταραχή να είναι εμφανείς σε δύο τουλάχιστον περιβάλλοντα (π.χ. στο σπίτι και στο σχολείο).

Τα παιδιά ηλικίας 4 έως 6 ετών:

•       τρέχουν από τη μια μεριά του δωματίου στην άλλη,
•     ψάχνουν τις τσάντες των επισκεπτών,
•    μιλούν συνέχεια,
•    βγαίνουν από το σπίτι τρέχοντας χωρίς να ειδοποιήσουν τους γονείς τους,
•    δεν κοιτούν αριστερά-δεξιά όταν περνούν τον δρόμο,
•    ανεβαίνουν στα έπιπλα,
•   δεν κάθονται σ' ένα μέρος,
•     κουνούν συνέχεια τα πόδια τους,
•     πηδούν από τη μια ασχολία στην άλλη,
•    κοιμούνται αργά,
•    ξυπνούν νωρίς,

Όταν τα παιδιά αυτά πάνε σχολείο:

• δεν μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους,

• μοιάζουν αφηρημένα,
• δεν ακούνε τι λέει ο δάσκαλος,
• σηκώνονται από τη θέση τους,
• η προσοχή τους διασπάται με το παραμικρό,
• δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τα μαθήματα τους,
• ξεχνούν τα βιβλία τους και τα μολύβια τους,
• απαντούν στον δάσκαλο χωρίς να περιμένουν τη σειρά τους ή ΄
  χωρίς να ερωτηθούν,
• διακόπτουν, δεν περιμένουν στη γραμμή για να μπουν στην τάξη,
• δεν ακολουθούν τους κανόνες των παιχνιδιών όταν παίζουν
  με τα άλλα παιδιά.

 

Γενικά, τα σημεία της διαταραχής μπορεί να είναι ελάχιστα, όταν:

• το άτομο βρίσκεται κάτω από αυστηρό έλεγχο,
• αντιμετωπίζει κάποια καινούρια κατάσταση,
• ασχολείται με κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον,
• επιβραβεύεται συστηματικά για την καλή του συμπεριφορά.

Αντίθετα, τα συμπτώματα συνήθως είναι έντονα όταν το άτομο βρίσκεται σε μια ομάδα.  Καθώς τα παιδιά ωριμάζουν, τα συμπτώματα γίνονται λιγότερο εμφανή, ώστε στην εφηβεία η υπερκινητικότητα /
παρορμητικότητα παρουσιάζεται συνήθως σαν εξωτερική και εσωτερική ανησυχία. Βέβαια, όλη αυτή η συμπτωματολογία επηρεάζει αρνητικά τη σχολική, κοινωνική και επαγγελματική

λειτουργικότητα