ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ..ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΤΟΣ!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

 

 

 

 

ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΥΓΕΙΑ,ΑΓΑΠΗ,ΕΥΤΥΧΙΑ!

ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΟΝΕΙΡΑ ΓΕΜΑΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΕΣ!

 

Η Αλφαβήτα δίχως ρο

Η Αλφαβήτα δίχως ρο

 

«Τι καλά που θα 'ταν να μην είχε η αλφαβήτα γο!» σκέφτεται η Κατερίνα που δεν μπορεί να πει σωστά το ρο.

Αλφαβήτα δίχως ρο

το κεφάλι σου ξερό.

Αλφαβήτα δίχως ρο

πού θα βρεις Κατερινιώ;

Πες τρομπόνι και τριζόνι

να γλιτώσεις το καψόνι.

 

[...] Γελούσαν και διασκέδαζαν τα παιδιά της γειτονιάς και καθόλου δεν τα ένοιαζε αν έκαναν σε κάποιον κακό. Η μικρή Κατερίνα το 'βαζε στα πόδια και κρυβόταν στο σπίτι της. Κι ούτε να παίζει με τα γειτονοπούλα ήθελε ούτε να μιλάει. Κλειστό το κρατούσε όλη τη μέρα το στόμα της γιατί πολύ πολύ ντρεπόταν που μιλούσε ψευδά.

  Κάποιες μέρες πήγαινε και καθόταν μόνη κάτω από τον πλάτανο της γειτονιάς. Άκουγε τα πουλιά που κελαηδούσαν κρυμμένα στις φυλλωσιές του και γέμιζε χαρά η καρδιά της. Τα πουλιά την άκουγαν να τραγουδάει με την ψευδή φωνούλα της και δεν την κορόιδευαν.

 Η Κατερίνα αγαπούσε πολύ τον πλάτανο που ήταν πολύ πολύ μεγάλος. Αυτό, βέβαια, το χρωστούσε στα γάργαρα νερά της πηγής που κυλούσαν δίπλα του και τον πότιζαν μέρα νύχτα. Κι αυτός όλο μεγάλωνε μεγάλωνε.

Τα κλαδιά του άγγιζαν τα σύννεφα. Εκείνα τα σύννεφα που καμιά φορά κατέβαιναν χαμηλά χαμηλά στη γη για να δουν αν οι άνθρωποι στο χωριό της μικρής Κατερίνας είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι μεταξύ τους.

«Όχι! δεν είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι μεταξύ τους», είπαν τα πουλιά στα σύννεφα. «Η μικρή Κατερίνα είναι λυπημένη γιατί μερικά παιδιά της γειτονιάς την κοροϊδεύουν που δεν μπορεί να πει το ρο».

Και τότε τα σύννεφα θύμωσαν. Κατέβηκαν πολύ πολύ χαμηλά. Κι έγινε ξαφνικά μια τέτοια ομίχλη  που  τα παιδιά της γειτονιάς έχασαν τα τόπια μέσ' από τα χέρια τους. Και δεν τα ξαναβρήκαν ποτέ όσο κι αν έψαξαν.

Αυτό έγινε μια, έγινε δυο, έγινε τρεις φορές ώσπου εκείνα τα παιδιά, τα πειραχτήρια, κατάλαβαν τι ήθελαν να τους πουν τα θυμωμένα σύννεφα. Κι από τη μέρα εκείνη έπαψαν  να πειράζουν τη μικρή Κατερίνα.

 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείων Βελβεντού,

οι Διευθύνσεις και οι Σύλλογοι Διδασκόντων του Δημοτικού Σχολείου, των Νηπιαγωγείων και του Παιδικού Σταθμού προσκαλούν τους γονείς των μαθητών του Δημοτικού Σχολείου, των Νηπιαγωγείων και του Παιδικού Σταθμού,

την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 6.00μμ σε Ενημέρωση - Συζήτηση στο Πνευματικό Κέντρο Βελβεντού, με θέμα:

 

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ. ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ - ΔΥΣΛΕΞΙΑ. ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ – ΓΟΝΕΩΝ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

 

Με την λογοθεραπεύτρια

κ. Τσιαπανίκα Τριανταφυλλιά

Δραστηριότητες ανάπτυξης Ακουστικής Προσοχής

Τα περισσότερα παιδιά μαθαίνουν να μιλούν χωρίς οποιαδήποτε βοήθεια ή προσπάθεια που απαιτείται από τους γύρω τους.

Μερικές φορές, κάποια παιδιά αργούν να αναπτύξουν τον λόγο και την ομιλία τους. Μπορεί να δυσκολεύονται στην παραγωγή των ήχων, στην ανάπτυξη του λεξιλογίου τους ή στην ανάπτυξη των ικανοτήτων να αλληλεπιδρούν κοινωνικά με τους άλλους.

 Προσοχή και ακρόαση είναι η δυνατότητα του ατόμου να ακούσει και να ανταποκριθεί σε ένα ερέθισμα καθώς και να είναι σε θέση να διατηρήσει και να ελέγχει την προσοχή του. Ένα παιδί πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στα σχετικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος του προκειμένου να μάθει. Η ικανότητα συγκέντρωσης είναι απαραίτητη για την ομαλή ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας.

Η ακοή παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη της ομιλίας του παιδιού. Η καλή ακουστική διάκριση βοηθάει το παιδί να μπορέσει να διακρίνει ήχους που μοιάζουν ακουστικά. Επίσης, είναι σημαντικό το παιδί να μπορεί να αντιληφθεί από πού προέρχονται οι ήχοι και να στρέφει την προσοχή του προς εκείνο το σημείο.

 

Πώς να αναπτύξετε τις ακουστικές δεξιότητες του παιδιού σας:

1.Πρώτα απ όλα θα πρέπει το παιδί να ενημερωθεί για τις διαφορές μεταξύ των ήχων, έπειτα ενθαρρύνετε το να ακούσει  και να απολαύσει τους διαφορετικούς ήχους που παράγονται από διάφορα αντικείμενα.

Μπορείτε να μαζέψετε αντικείμενα που κάνουν θόρυβο, για παράδειγμα κουδουνίστρες, καμπανάκια, κουδούνια, ένα κουτάλι μέσα σε ένα φλιτζάνι, ξύλινα ραβδιά, μουσικά όργανα, μια χτένα, χαρτί, νερό μέσα σε μπουκάλι. Δείξτε στο παιδί πώς να παράγει ήχους με τα παραπάνω αντικείμενα και ενθαρρύνετε το να το κάνει και αυτό.

2.Κατά τη διάρκεια της ημέρας, κάθε φορά που ακούτε κάποιο θόρυβο, στρέψτε την προσοχή του παιδιού σας σε αυτό για να καταλάβει από που προήλθε ο ήχος, έπειτα συζητήστε το μαζί του.

3.Δώστε ρυθμό, ακούστε ραδιόφωνο ή οποιοδήποτε μουσικό μέσο διαθέτετε. Δείτε αν το παιδί σας μπορεί να αντιγράψει το ρυθμό σας, χορεύοντας μαζί ή ακόμα και όταν εσείς σταματήσετε. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να περπατήσει, να χοροπηδήσει, να ξαπλώσει, να τρέξει, να χορέψει, τα χειροκροτήματα βοηθούν στην ανάπτυξη του ρυθμού. Δώστε σημασία αν μπορεί να κατανοήσει αυτές τις αλλαγές και να μην υπάρχει μονοτονία στις κινήσεις του.

4.Όταν διαβάζετε εικονογραφημένα βιβλία συζητήστε για τους ήχους που κάνουν διάφορα αντικείμενα που συναντήσατε στο βιβλίο. Μπορείτε να κάνετε τον ήχο του καραβιού –ββββ, της αγελάδας –μμμ. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να σας μιμηθεί.

5.Κόψτε από περιοδικά εικόνες αντικειμένων που κάνουν διάφορους ήχους, κολλήστε τα σε ένα τετράδιο, μιλήστε για τις διάφορες των ήχων και ενθαρρύνετε το παιδί σας να βρει τους ήχους.

6.Καθίστε με το παιδί σας σιωπηλοί για λίγα λεπτά κάθε μέρα και ενθαρρύνετε το να ακούσει τους ήχους του περιβάλλοντος. Πηγαίνετε μια βόλτα μαζί και παρατηρήστε τους ήχους που ακούτε.

7. Παίξτε τα μουσικά αγάλματα. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να χορεύει έως ότου η μουσική να σταματήσει απότομα, τότε θα πρέπει το παιδί να παραμείνει ακίνητο σαν άγαλμα μέχρι να ξαναρχίσει ή μουσική.

 

ΔΩΡΕΑΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ταχυλαλία

Η ταχυλαλία είναι μια διαταραχή της ροής του λόγου.
 Στην ταχυλαλία η άρθρωση δεν είναι ευκρινής - καθαρή. Η ομιλία έχει ένα γρήγορο ρυθμό. Οι λέξεις προφέρονται βιαστικά, παραποιημένα και όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, η ομιλία να μη γίνεται πλήρως κατανοητή και η επικοινωνία δύσκολη.

Ο Arnold τονίζει ότι στην περίπτωση της ταχυλαλίας ο λόγος είναι ορμητικός, βιαστικός και ακατανόητος.
Ο Luchsinger συμπληρώνει ότι στην ταχυλαλία λόγω της επίσπευσης - συντόμευσης της ομιλίας έχουμε ελλιπή, παραποιημένη, ακανόνιστη και ασαφή πρoφορά φθόγγων, συλλαβών και λέξεων.

Με την ταχυλαλία, εξάλλου, παρατηρείται το εξής φαινόμενο: ενώ η σκέψη τρέχει με ένα δικό της γρήγορο ρυθμό, η ομιλία δεν μπορεί να την παρακολουθήσει σ’ αυτό το ρυθμό. Ή με άλλα λόγια, στην ταχυλαλία η σκέψη δεν προλαβαίνει να εκφραστεί με λόγια, πράγμα που έχει ως συνέπεια την εμφάνιση αυτής της διαταραχής.

Όμως οι επιπτώσεις της ταχυλαλίας στο άτομο δεν περιορίζονται μόνο στην απαγγελία - πρoφορά. Συχνά επεκτείνονται και στο γραπτό λόγο, ο οποίος είναι δυνατό να παρουσιάζει έναν άστατο γραπτό λόγο με παραλείψεις γραμμάτων και παραποίηση λέξεων.

Η άρθρωση και η φώνηση παρουσιάζουν επίσης αποκλίσεις και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της ομιλίας έχουμε συχνές εισπνοές και ακατάστατο ρυθμό στην εκφώνηση των λέξεων και στα μεταξύ των λέξεων κενά.

Tα συμπτώματα αυτής της γλωσσικής δυσλειτουργίας είναι τα ακόλουθα:

• Επίσπευση στην πρoφορά μεγάλων λέξεων και προτάσεων. Μεγάλες λέξεις και προτάσεις δεν προφέρονται ολόκληρες, αφενός γιατί ο ρυθμός της ομιλίας είναι ταχύς και αφετέρου γιατί καταβάλλεται προσπάθεια να βρεθούν οι κατάλληλες λέξεις.
• Η επίσπευση στην προφορά οδηγεί στην παράλειψη συλλαβών ή στην επανάληψή τους, με συνεπακόλουθο την εμφάνιση χαρακτηριστικών που παρατηρούνται στον τραυλισμό.
• Περιορισμένη χρήση συμφώνων και παραποιημένη προφορά φθόγγων.
• Λάθη στην άρθρωση.
• Δεν ακούγεται ευφράδης (ακούγεται σαν να μην ξέρει τι θέλει να πει).
• Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες/μικρές παύσεις σε λέθος σημείο στην ομιλία (π.χ. θέλω να πάμε αύριο για ..........ψώνια).
• Επαναδιατυπώσεις (σήμερα πήγαμε σήμερα πήγαμε εκδρομή).
• Δυσκολίες να γίνεις κατανοητός.
• Περιορισμένη αντίληψη των προβλημάτων ευφράδειας και ταχύτητας ομιλίας.
• Περιορισμένη συγκέντρωση, υπερκινητικότητα.
• Οικογενειακό ιστορικό τραυλισμού ή ταχυλαλίας.

Η θεραπεία που ακολουθείται γι’ αυτά τα άτομα είναι ένας συνδυασμός παιδαγωγικών και ψυχολογικών ασκήσεων και στοχεύει στην υιοθέτηση ενός νέου τρόπου ομιλίας με ταυτόχρονη ενίσχυση του ακουστικού ελέγχου από το άτομο που εμφανίζει ταχυλαλία.
Εξετάζεται, επίσης, ο γραπτός λόγος του, για να βρεθούν πιθανές δυσκολίες και προβλήματα, χωρίς να παραβλέπονται και οι ψυχολογικές-κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες αυτό ζει.
Η θεραπευτική προσέγγιση των ατόμων αυτών παρουσιάζει δυσκολίες, γιατί τα ίδια δεν έχουν συνειδητοποιήσει το βιαστικό τρόπο της ομιλίας τους.
 .

Γιατί θεωρείται αναγκαία η πρώιμη εκπαίδευση ενός παιδιού;

 

 

Ορισμένοι γονείς δεν γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η έγκαιρη αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων. Αν οι δυσκολίες του παιδιού δεν αντιμετωπισθούν έγκαιρα, τότε θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και θα είναι δύσκολο να αποφευχθεί η σχολική αποτυχία. Επιπλέον, η έλλειψη κατανόησης από το άμεσο περιβάλλον του παιδιού, η κριτική και η απόρριψη μπορούν να δυσχεράνουν ακόμη περισσότερο μία ήδη φορτισμένη κατάσταση.

Άλλοι πάλι γονείς χάνουν χρόνο, γιατί ελπίζουν ότι οι δυσκολίες του παιδιού τους θα εξαφανισθούν καθώς αυτό μεγαλώνει και ωριμάζει. Αλλά, δεν γνωρίζουν πως όσο πιο έγκαιρα εντοπισθεί το πρόβλημα και αντιμετωπισθεί, τόσο πιο γρήγορα θα μάθει το παιδί ν' αναπτύσσει τεχνικές για να καλλιεργήσει τις δεξιότητές του και θα ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή του. Αυτό το στοιχείο είναι απαραίτητο για να έχει αργότερα το παιδί το κουράγιο να αγωνιστεί, για να πετύχει τους στόχους του.

Όλοι αυτοί οι γονείς δεν συνειδητοποιούν ότι:

·         Η αδιαφορία ενός παιδιού για τη λεκτική επικοινωνία προμηνύει πιθανή αδιαφορία και για το γραπτό λόγο (διάβασμα, γραφή, μαθηματικά).

·         Οι αντιστροφές συλλαβών στον προφορικό λόγο μας προδιαθέτουν ότι ενδεχομένως θα κάνουν κάτι αντίστοιχο στη γραφή και στην ανάγνωση.

·         Η δυσκολία να θυμούνται μια ιστορία που άκουσαν ή να συγκρατήσουν κάποιες πληροφορίες σημαίνει πώς θα ξεχνούν πληροφορίες, οδηγίες ή τις επεξηγήσεις του δασκάλου, ενώ μελλοντικά το διάβασμα θα τους αφήνει αδιάφορους ή θα τους δυσκολεύει.

·         Η αδυναμία να οργανώσουν σωστά το λόγο τους και να μας δώσουν μόνο όσες πληροφορίες έχουν σχέση με την ιστορία που μας αφηγούνται αποτελεί ένδειξη ότι η σκέψη τους είναι μάλλον συγκεχυμένη.

·         Η κοινωνική αδεξιότητα μας προϊδεάζει ότι ίσως θα δυσκολεύονται σε ομαδικές εργασίες.

Τι θα πρέπει να κάνει ένας γονιός σε περίπτωση που το παιδί του εμφανίζει δυσκολίες στο νηπιαγωγείο;

Οι γονείς δεν πρέπει να αφήνουν το χρόνο να κυλάει άσκοπα. Σε περίπτωση που ανησυχούν για το παιδί τους καλό θα είναι να επισκεφθούν κάποιο αρμόδιο φορέα για να γίνει εκτίμηση της σχολικής ετοιμότητας του παιδιού και να συζητήσουν τους προβληματισμούς τους. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί κάποια ανωριμότητα, είναι σημαντικό το παιδί να βοηθηθεί άμεσα.

Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση πιθανών δυσκολιών (πριν την ένταξή του παιδιού στο σχολικό περιβάλλον) αποτελεί εγγύηση για την επιτυχή μετάβασή του από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο. Παράλληλα, συντελεί στην αποφυγή των ψυχολογικών προβλημάτων που μπορεί να προκαλέσει η καθημερινή αποτυχία και απόρριψη που θα βίωναν αυτά τα παιδιά στο σχολείο και στο σπίτι.

 

Μπορούν οι μαθησιακές ιδιαιτερότητες ενός παιδιού να εντοπισθούν στο νηπιαγωγείο;

 

 

Η ανίχνευση των μαθησιακών ιδιαιτεροτήτων ενός παιδιού μπορεί να γίνει από το νηπιαγωγείο ακόμη. Υπάρχουν πολλά ενδεικτικά στοιχεία τα οποία μπορούν να μας βοηθήσουν να εντοπίσουμε τα παιδιά που πιθανώς να αντιμετωπίσουν μαθησιακές δυσκολίες στην μαθητική τους ζωή. Οι γονείς θα πρέπει να ζητήσουν βοήθεια εάν εντοπίσουν τις παρακάτω ενδείξεις στα παιδιά τους. Βέβαια δεν είναι απαραίτητο ένα παιδί είτε να παρουσιάσει όλες τις αδυναμίες που αναφέρονται παρακάτω είτε να παρουσιάζει μερικές από τις παρακάτω αδυναμίες και να θεωρήσουμε ότι παρουσιάζει μαθησιακές ιδιαιτερότητες. Σε περίπτωση ανησυχίας μας απευθυνόμαστε σε λογοθεραπευτές και ιδιαίτερα όταν οι αδυναμίες παρουσιάζονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

·         Αντιστρέφουν συλλαβές (π.χ. παιδόποτος αντί παιδότοπος).

·         Μπερδεύουν γράμματα που συγγενεύουν ηχητικά (π.χ. ψαλίβι αντί για ψαλίδι, φάλασσα αντί θάλασσα)

·         Συγχέουν λέξεις που μοιάζουν ηχητικά (π.χ. γεμίσει / γεννήσει, λάδι / λάθη).

·         Εχουν περιορισμένο λεξιλόγιο και κάνουν γραμματικά και συντακτικά λάθη.

·         Δυσκολεύονται να αποστηθίσουν τραγουδάκια.

·         Αδυνατούν να διηγηθούν κάτι που τους συνέβει ή να αφηγηθούν μια ιστορία παραθέτοντας τα γεγονότα στη σωστή χρονική αλληλουχία.

·         Οι προτάσεις τους δεν είναι ολοκληρωμένες νοηματικά.

·         Δυσκολεύονται να ονομάσουν αντικείμενα που βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον τους.

 

 

ΟΠΤΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ

·         Δυσκολεύονται να σχεδιάσουν ορισμένα σχήματα.

·         Κρατούν αδέξια το μολύβι.

·         Δεν χειρίζονται σωστά το ψαλίδι.

·         Δυσκολεύονται να χρωματίσουν εντός πλαισίου.

·         Δεν ξέρουν να γράψουν το όνομά τους ή το γράφουν λάθος.

·         Συγχέουν γράμματα που μοιάζουν οπτικά (π.χ.: φ/θ, π/τ).

·         Αδυνατούν να κουμπώσουν τα κουμπιά ή το φερμουάρ τους.

 

·       

ΠΡΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ

·         Αδυνατούν να ξεχωρίσουν και να συγκρίνουν ποσότητες.

·         Μπερδεύονται στην αρίθμηση ένα προς ένα.

 

ΟΠΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ

·         Αδυνατούν να εντοπίσουν ομοιότητες ή διαφορές ανάμεσα σε δύο εικόνες ή σχήματα.

 

ΜΝΗΜΗ

·         Ξεχνούν τις οδηγίες που δίνει η δασκάλα σχετικά με τις ασχολίες τους μέσα στην τάξη ή τι πρέπει να ετοιμάσουν για την επόμενη μέρα.

·         Ξεχνούν τα πράγματά τους στο σχολείο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

·         Αφαιρούνται και αδυνατούν να μείνουν συγκεντρωμένα σε μια δραστηριότητα.

 

ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ

·         Μπερδεύονται με την κατεύθυνση (αριστερά/δεξιά, πάνω/κάτω) και με την τοποθέτησή τους μέσα στο χώρο.

·         Δυσκολεύονται να επαναλάβουν με τη σωστή σειρά τις μέρες της εβδομάδας, τις εποχές και αργότερα τους μήνες.

·         Δυσκολεύονται στη σωστή χρήση χρονικών επιρρημάτων (π.χ.πριν, τώρα, μετά, χθες, αύριο).

·         Υστερούν στην κατανόηση χωρικών εννοιών.

ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΝΕΔΑ. Ο πρώτος δάσκαλος με σύνδρομο Down στην Ευρώπη

Συγκινητικά μαθήματα ζωής δίνει ένας 34χρονος από την Ισπανία, ο οποίος αν και πάσχει από σύνδρομο Down, δεν το έβαλε κάτω και βρίσκεται ένα βήμα πριν πραγματοποιήσει το όνειρό του να γίνει δάσκαλος. Σε πείσμα των συνθηκών ο Πάμπλο Πινέδα προχώρησε και πλέον χρειάζεται να δώσει άλλες τέσσερις εξετάσεις για να μπορεί να διδάξει.

Ο Πάμπλο είναι ο πρώτος στην Ευρώπη που παρά το σύνδρομο down, είναι πτυχιούχος Πανεπιστημίου, ωστόσο στην χώρα του δεν είναι κάτι ασυνήθιστο, αφού στην Ισπανία το 85% των παιδιών με σύνδρομο Down πηγαίνουν σε κανονικά σχολεία και έχουν πλήρη αποδοχή από την κοινωνία τους.
Στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Μάλαγκα στα τέλη Απρίλη προβλήθηκε η ταινία «Και εγώ επίσης» που είναι εμπνευσμένη από τη ζωή του Πινέδα και στην οποία ο ίδιος κρατά τον βασικό ρόλο.
Σε συνέντευξή του στην Welt Online, ο Πάμπλο Πινέδα μίλησε για τη μάθηση, την «καθυστέρηση» και για τα «υπερπροστρατευμένα» παιδιά.


 Πώς βιώσατε προσωπικά το σύνδρομο Down;
Πάμπλο Πινέδα: Δεν ήταν οι γονείς μου που μου το είπαν. Ήταν ο δάσκαλός μου. Ήμουν περίπου εφτά χρονών, όταν με ρώτησε αν ήξερα τι είναι το σύνδρομο Down. Φυσικά απάντησα ναι. Με κοίταξε έντονα και μου εξήγησε τη γενετική του σύνδρομου Down. Στην ηλικία αυτή ήταν πραγματικά πολύ σκληρό. Για μένα αυτό ακουγόταν σαν αραμαϊκά. Ήταν πολύ βαρύ. Του έθεσα μόνο δύο ερωτήσεις: «Είμαι χαζός;» Απάντησε : «Όχι.» «Μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο με τους φίλους μου;» Απάντησε : «Κανένα πρόβλημα» . Τα υπόλοιπα μου ήταν παντελώς αδιάφορα.

 Όπως η πλειοψηφία των παιδιών με σύνδρομο Down στην Ισπανία. Το 85% πηγαίνουν σε ένα κανονικό σχολείο.
Πινέδα: Ναι, τώρα. Όμως παλαιότερα δεν υπήρχε η ένταξη. Αυτό είναι η κορυφή μιας ανάπτυξης. Εγώ ήμουνα ο πρώτος μαθητής με σύνδρομο Down που πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο

Τι αναμνήσεις έχετε από τα χρόνια του σχολείου;
Πινέδα: Στο σχολείο διασκέδαζα πολύ, περνούσα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι με τους φίλους μου. Είχα υπέροχες, ενδιαφέρουσες και πολύ σκληρές εμπειρίες. Συνολικά ήταν μια απίστευτα πλούσια φάση της ζωής μου. Υπήρχαν καλύτερες και χειρότερες μέρες. Ιδιαίτερα η εφηβεία ήταν σκληρή. Αλλά αυτή είναι πάντα μια δύσκολη περίοδος. Εγώ δεν μπορούσα μερικές φορές να ζήσω με το σώμα μου και μέσα σ’ αυτό.


 Γιατί επιλέξατε τις παιδαγωγικές σπουδές;
Πινέδα: Σαν παιδί είχα πολλές ιδέες. ΄Ηθελα να γίνω δικηγόρος, κατόπιν δημοσιογράφος. Τότε ένας καθηγητής και μέντοράς μου με συμβούλεψε να γίνω δάσκαλος, γιατί τα παιδαγωγικά προσφέρουν περισσότερες επιλογές. Μου είπε ότι οι άλλες επιστήμες είναι σκληρές και ανταγωνιστικές. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε δευτερόλεπτο. Μου αρέσει να εργάζομαι με παιδιά, νιώθω πολύ χρήσιμος


Ακολουθείτε αυστηρά κάποιο σταθερό ημερήσιο πρόγραμμα μελέτης;
Πινέδα: Από το τίποτα βγαίνει τίποτα. Μελετώ περίπου 6-7 ώρες τη μέρα. Τα βράδια τα έχω ελεύθερα. Διαβάζω πάντα με μουσική. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, οι σπουδές δεν είναι εύκολες και το σύνδρομο Down με περιορίζει κατά 30% , πράγμα που τις καθιστά δυσκολότερες. Ο καθένας πρέπει να παλεύει για το μέλλον του.


 Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το ουσιαστικό κατά την ανατροφή παιδιών με σύνδρομο Down;
Πινέδα: Πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί σας όπως σε ένα παιδί και όχι όπως σε έναν «ανάπηρο». Έτσι πρέπει να το αναθρέψετε και να το εκπαιδεύσετε (μορφώσετε). Πρέπει να μιλάτε με το παιδί σας, γιατί ο χειρότερος εχθρός για τα παιδιά με σύνδρομο Down. είναι η σιωπή. Δεν πρέπει να έχετε κανένα κόμπλεξ . Βγείτε μαζί τους έξω στον κόσμο. Πρέπει να δείξετε στους άλλους ότι αυτό είναι το παιδί σας. Δεν πρέπει ποτέ να είστε υπερπροστατευτικοί, ποτέ. Πρέπει να του δίνετε φυσικά και πνευματικά ερεθίσματα και έτσι να το διδάξετε να είναι αυτόνομο. Γιατί τι θα συμβεί όταν κάποτε δεν θα είστε πια κοντά του ως γονείς;

 

ΠΗΓΗ: welt on line
 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Ο Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων και ο Σύλλογος εκπαιδευτικών Δημοτικού σχολείου Βελβεντού σας προσκαλεί την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου, στις 18.00 στο πνευματικό κέντρο Βελβεντού στην εκδήλωση ενημέρωση με θέμα :
Λογοθεραπεία:Φυσιολογική ανάπτυξη ομιλίας παιδιών- Διαταραχές άρθρωσης- Τραυλισμός- Μαθησιακές δυσκολίες- Δυσλεξία.Συμβουλές προς γονεις και εκπαιδευτικούς. Με τη λογοθεραπεύτρια Τσιαπανίκα Τριανταφυλλιά.

ΔΥΣΑΡΙΘΜΗΣΙΑ

Η κατανόηση μαθηματικών εννοιών και η ικανότητα μαθηματικής σκέψης παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα.

 

Συμπτώματα:

Ø  Δυσκολίες στην τέλεση απλών μαθηματικών πράξεων.

Ø  Ξεχνάει πρόσφατες μαθηματικές έννοιες, την προπαίδεια.

Ø  Δυσκολίες στη αφαίρεση και στη διαίρεση περισσότερο από ότι στη πρόσθεση.

Ø  Δυσκολίες προσανατολισμού στο χώρο, μπερδεύει συχνά δεξιά και αριστερά.

Ø  Δυσκολίες στην αντίληψη ποσοτήτων και μεγεθών.

Ø  Δυσκολία στην επιλογή των απαραίτητων πράξεων για την σωστή επίλυση προβλημάτων.

 

 

Ενίσχυση προ- μαθηματικών εννοιών

• Κατηγοριοποίηση

(βρίσκουμε διάφορα αντικείμενα πχ. πέτρες, ξυλάκια, φακές και τα χωρίζουμε σε ομάδες ανάλογα με ένα χαρακτηριστικό τους πχ. μέγεθος, χρώμα, ιδιότητα)

 

• Αντιστοίχιση ένα προς ένα

(αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αντιστοιχήσουμε κάθε αντικείμενο με άλλο ένα πχ. ένα ξυλάκι με έναν άνθρωπο)

•      Μοτίβο – αλληλουχία

(Φτιάξτε μια εύκολη επαναλαμβανόμενη σειρά από αντικείμενα

πχ. μεγάλο ζωάκι, μικρό ζωάκι, τροφή και αφήστε το παιδί να την επαναλάβει έτσι ακριβώς. Βοηθήστε με ερωτήσεις αν δυσκολεύεται πχ. Ποιο έχει σειρά μετά το μεγάλο ζωάκι;)

• Σειροθέτηση

(πρέπει να βάλουμε σε σειρά αντικείμενα ανάλογα με ένα μέγεθος που έχουμε επιλέξει πχ. τις πέτρες από τη μικρότερη στη μεγαλύτερη, από την ελαφρύτερη στη βαρύτερη)

 

ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ

Τα διαγνωστικά εργαλεία εφαρμόζονται ως αντικειμενικοί τρόποι τεκμηρίωσης των εκάστοτε δυσκολιών των παιδιών. Ορισμένα από αυτά, και τα οποία εφαρμόζουμε είναι:

 

• ΤΕΣΤ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ

Το τεστ ανίχνευσης αναγνωστικής ικανότητας αφορά παιδιά ηλικίας 6 ετών και 9 μηνών έως 10 ετών και 1 μήνα.

Στόχοι του τεστ είναι η αντικειμενική μέτρηση της αναγνωστικής ικανότητας των παιδιών των παραπάνω ηλικιών, ο εντοπισμός των παιδιών με προβλήματα ανάγνωσης και η σύγκριση του επιπέδου της αναγνωστικής ικανότητας μεταξύ των παιδιών της ίδιας τάξης ή μεταξύ των παιδιών δύο ή περισσότερων σχολείων.

 

• ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ/ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

 Η κλίμακα αξιολόγησης της ΔΕΠ/Υ είναι ένα πολύτιμο εργαλείο έγκαιρου και έγκυρου εντοπισμού της διαταραχής. Επιτρέπει τον εντοπισμό των παιδιών που είναι πιθανό να εμφανίζουν τη διαταραχή.

 

• ΑΘΗΝΑ ΤΕΣΤ

 Το Αθηνά τεστ δίνει μια αναλυτική εικόνα της παρούσας κατάστασης του παιδιού σε καίριους τομείς της ανάπτυξης και εντοπίζει συγκεκριμένες περιοχές που είναι ελλειμματικές και χρήζουν ιδιαίτερης διδακτικής και θεραπευτικής παρέμβασης. Καλύπτει παιδιά ηλικίας 5-9 ετών (δηλαδή νηπιαγωγείου, Α,Β,Γ,Δ Δημοτικού) αλλά μπορεί να χορηγηθεί και σε μεγαλύτερα παιδιά, τα οποία παρουσιάζουν σοβαρές μαθησιακές ανεπάρκειες. Αποτελείται από 14 δοκιμασίες σε μορφή αναπτυξιακών και ψυχομετρικών κλιμάκων. Οι κλίμακες αυτές αξιολογούν πλευρές της ανάπτυξης του παιδιού που θεωρούνται κρίσιμες για τη σχολική μάθηση και προσαρμογή.

 

• ΑνΟμιΛο 4

 Το ΑνΟμιΛο 4 ανιχνεύει σε παιδιά ηλικίας 3,9 έως 4,6 ετών δυσκολίες ή καθυστέρηση στην ανάπτυξη του λόγου και της ομιλίας τόσο στη δομή όσο και στη χρήση. Επιπλέον ανιχνεύει διαταραχές της φωνής και του ρυθμού της ομιλίας. Η ηλικία των 4 ετών είναι ευνοϊκή για την αξιολόγηση των δυσκολιών του λόγου. Μέσω του ΑνΟμιΛο 4, ο εξεταστής έχει τη δυνατότητα να μάθει εάν το παιδί χρειάζεται λογοθεραπευτική παρέμβαση, υποστηρίζοντας την υγιή και φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού.

 

15 πράγματα που θα έπρεπε να ξέρει ένας γονέας αυτιστικού παιδιού

15 πράγματα που θα έπρεπε να ξέρει ένας γονέας που υποπτεύεται ή ξέρει ότι το παιδί του είναι αυτιστικό:

1) Τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι πολύ βασικά. Είναι προτιμότερο να τα περάσει όσο το δυνατόν παίζοντας μαζί του και να το προσεγγίσει όπως θα έκανε και σε οποιοδήποτε παιδί, μοιραζόμενος τα ενδιαφέροντά του και με την απεριόριστη αγάπη που μόνο ένας γονέας ξέρει να δώσει.

 2) Οι θεωρίες και οι θέσεις πάνω στο θέμα του αυτισμού είναι πάρα πολλές, οπότε όσο επισκέπτεται και μιλάει με ειδικούς θα ακούσει πολλά και διαφορετικά πράγματα. ΜΟΝΟ ΕΚΕΙΝΟΣ όμως ως γονέας ξέρει το παιδί του και έχει τη δύναμη μέσα από τη γνώση που του δίνει αυτή του η ιδιότητα να βοηθήσει ουσιαστικά το παιδί του.

 3) Ο εγκέφαλος ενός αυτιστικού παιδιού λειτουργεί διαφορετικά από των υπολοίπων παιδιών. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι για να αλληλεπιδράσει με κάποιον πρέπει να τον παρατηρήσει αρκετά πρώτα, κάτι που μπορεί να παρεξηγηθεί από ένα νευροτυπικό άνθρωπο και να τον αγχώσει. Κάντε λοιπόν το ίδιο κι εσείς σε αυτό, παρατηρήστε το, χωρίς άγχος και χωρίς προκατάληψη. Έτσι σιγά-σιγά θα πάρετε πολλές πληροφορίες για τα ενδιαφέροντά του, τις προτιμήσεις του, τις παραξενιές του... Θα βρει το ίδιο τρόπους να σου δείξει τι κάνει.

 4) Το συναίσθημα βιώνεται διαφορετικά στον αυτιστικό απ' ότι εμείς έχουμε συνηθίσει και το μοίρασμα της χαράς γίνεται μέσα από το δικό του πρίσμα. Θα θεωρήσει ότι αν κάτι αρέσει σε εκείνο θα αρέσει και σ' εσάς, ή μάλλον καλύτερα θα προσπαθήσει να σας δώσει να καταλάβετε γιατί του αρέσει κάτι με το να το κάνει και σ' εσάς.

 5) Θυμηθείτε ότι το να είναι κάτι μη κοινωνικά αποδεκτό, ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες, δε σημαίνει κάτι για ένα αυτιστικό παιδί. Βασικός παράγοντας του τι θα κάνει θα είναι το αν αρέσει στο ίδιο, ή το αν θεωρεί το ίδιο ότι μπορεί να αρέσει σε εσάς.

 6) Η σχέση των αυτιστικών παιδιών με το άγγιγμα είναι κάτι που μπορεί να προβληματίσει τους γονείς των παιδιών αυτών. Φαίνεται πολλές φορές να το αποφεύγουν, να τους ενοχλεί ή να τους ταράζει. Όμως η αλήθεια είναι ότι ευχαριστιούνται να τα αγγίζεις και μάλιστα πολύ. Απλά δεν θα αποκτήσουν την ίδια οικειότητα με άγνωστα άτομα τόσο εύκολα και απλά όσο ένα νευροτυπικό παιδί, θέλουν και θεωρούν τον προσωπικό τους χώρο ιερό. Η θέση μέσα σ' αυτόν ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ από κάποιον, δεν θεωρείται δεδομένη αλλά άμα την κερδίσεις είναι σίγουρο ότι έχεις μια πολύ σημαντική θέση στην καρδιά του. Και όταν ένα αυτιστικό άτομο αγαπάει, αγαπάει για πάντα....

7) Να έχετε υπόψη σας ότι τα παιδιά με αυτισμό μαζεύουν πολλή ένταση στο σώμα τους, εξ'ου και οι στερεοτυπικές κινήσεις που μπορεί να κάνουν με τα χέρια ή το σώμα τους. Ένα καλό μασάζ από εσάς (ως ένα άτομο που εμπιστεύεται) θα το βοηθήσει να ελέγξει τόσο τις κινήσεις αυτές όσο και ενδεχόμενα ξεσπάσματα που μπορεί να έχει (κλάματα, νεύρα κ.λπ.) από την ένταση και κούραση.

 8) Ο προφορικός λόγος είναι ένα μεγάλο θέμα για τα αυτιστικά παιδιά. Καθυστερεί στην εμφάνισή του, παρουσιάζεται περιορισμένη βελτίωση στην εξέλιξή του, στερεοτυπική χρήση του και ηχολαλία. Πυξίδα για την ανάπτυξη της σωστής και επαρκούς επικοινωνίας για το παιδί είστε πάλι εσείς οι γονείς του. Μιλάτε του συνέχεια, ρωτάτε το, κρύψτε τα παιχνίδια του για να αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια, σχολιάζετε ότι κάνετε (π.χ. "Πω πω τι καυτή σούπα... Να τη φυσήξουμε να κρυώσει!"), προσπαθείστε να παίζετε όσο πιο πολύ μπορείτε μαζί του. Έτσι θα του δώσετε ευκαιρίες και πλαίσια μέσα στα οποία θα μπορέσει να αναπτύξει το λόγο του. Όσον αφορά την ηχολαλία, πάλι έχει να κάνει με το μοίρασμα του ενδιαφέροντός του. Επαναλαμβάνει άμεσα κάποια πράγματα για να σας δείξει ότι σας άκουσε, επαναλαμβάνει έμμεσα απόσπάσματα από ταινίες που έχει δει, τραγούδια, σειρές στην τηλεόραση, διαφημίσεις κ.λπ. για να σας δείξει κάτι που του άρεσε. Είναι μέσα στις απόπειρες της επικοινωνίας του, άρα μην προσπαθείτε να του την κόψετε, γιατί θα μειωθεί η επιθυμία του για επικοινωνία μαζί σας. Σχολιάστε αυτό που είπε αν πρόκειται για έμμεση επανάληψη με σχόλια όπως: "σου άρεσε αυτό το παιδικό/τραγούδι κ.λπ.;" Ενδεχομένως να σας απαντήσει "ναι!" από την πρώτη κιόλας φορά, όπως θα έκανε οποιοδήποτε άλλο παιδάκι! Θυμηθείτε επίσης ότι η απαντήσεις του καθυστερούν χρονικά κάπως, ιδιαίτερα στην αρχή της επικοινωνίας του. Μην επαναλαμβάνετε συνέχεια την ερώτηση, πολύ πιθανόν να το αγχώσετε και να το μπερδέψετε. Περιμένετε 1-2 λεπτά να απαντήσει κι αν δεν απαντήσει, δώστε εσείς την απάντηση για να καταλάβει τι θα περίμενε κάποιος από αυτό να πει.

 9) Μην βιαστείτε να παρέμβετε στο παιδί, τουλάχιστον με ειδικούς έξω από το σπίτι και πολύωρες συνεδρίες, γιατί θα το κουράσετε και θα το αγχώσετε, με αποτέλεσμα να μην έχετε τα επιθυμητά ή και καθόλου αποτελέσματα, ή και να χειροτερέψουν κάποιες συνήθειες! Καλές είναι οι παρεμβάσεις, αλλά με σύστημα και μέτρο. Θυμηθείτε ότι:

α) το παιχνίδι από μόνο του είναι χρυσή ευκαιρία για την ανάπτυξη οποιωνδήποτε δεξιοτήτων (κοινωνικών, λεκτικών, λεπτής και αδρής κινητικότητας κ.λπ.)

β) όπως είπα και πιο μπροστά εσείς ξέρετε το παιδί σας καλύτερα από τον καθένα όπως και οποιοσδήποτε γονέας. Χωρίς να παραγνωρίζετε όποιον ειδικό θέλει να σας βοηθήσει, να κρίνετε πρώτα το ποιόν του ως ανθρώπου, γιατί αυτό θα παίξει σημαντικό ρόλο στο αν το παιδί σας θα θέλει να συνεργαστεί μαζί του, δεύτερον τις γνώσεις του, την ευαισθησία του και την στάση του απέναντί στο θέμα του αυτισμού και τρίτον να είστε επιφυλακτικοί απέναντι σε όσους βιάζονται να εκφράσουν αρνητικά σχόλια και στάσεις. Όλοι χρειαζόμαστε θετικό κλίμα για να είμαστε αποδοτικοί!

10) Η διαφορετικότητα του αυτιστικού παιδιού σας θα σας κάνει να αναθεωρήσετε πολλά δικά σας πιστεύω και αντιλήψεις, ειδικά όσα έχουν μια βάση κοινωνική, γιατί τα κοινωνικά πρέπει πολλές φορές απλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΟΗΜΑ για ένα αυτιστικό παιδί. Να είστε έτοιμοι λοιπόν να αναθεωρήσετε τη χρησιμότητα αρκετών κοινωνικών κανόνων και στάνταρ προτού δοκιμάσετε να τα προβάλλετε ή να τα επιβάλλετε στο παιδί, ιδιαίτερα αν το έχετε βάλει σε κάποια κοινωνική διαδικασία και βλέπετε ότι δεν ανταποκρίνεται ή αντιδράει. Αν και μετά από αυτό θεωρείτε τη συμμετοχή του σε αυτή τη διαδικασία σημαντική, καλή, απαραίτητη, φροντίστε να εξηγήσετε στο παιδί γιατί με απλά λόγια και ειλικρινά, πέστε του πως θα νοιώσετε εσείς όταν το παιδί κάνει αυτό που του ζητάτε και δώστε του χρόνο να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που του δώσατε. Αυτό είναι και το πρώτο βήμα να για να συνεργαστεί μαζί σας.

11) Κάθε αντίδραση, θυμός, άρνηση, αντίσταση σε κάτι σημαίνει τρία πράγματα:

α) "δεν έχει νόημα αυτό για μένα, άρα γιατί πρέπει να το κάνω;",

β) "δεν θέλω να το κάνω αυτό μαζί σου, γιατί δε σε ξέρω/εμπιστεύομαι",

γ) "δεν μ' αρέσει αυτό που συμβαίνει τώρα, με αγχώνει/με ταράζει/με ενοχλεί/με μπερδεύει και δεν ξέρω πως να σου το πω/δείξω".

Επ' ουδενί δεν σημαίνει προσπάθεια χειρισμού, κακεντρεχής διάθεση να γίνει το δικό του (μπορεί να θέλει να γίνει το δικό του, γιατί πολύ απλά το δικό του έχει ΝΟΗΜΑ για το ίδιο!), πείσμα ή εγωισμό. Απαντήστε του με τις πράξεις ή τα λόγια σας σε αυτά τα τρία ερωτήματα και τότε η στάση του απέναντι σε αυτό θα αλλάξει. Αν δεν αλλάξει, ίσως να σκεφτείτε πρέπει να σκεφτείτε το ενδεχόμενο η άρνηση του παιδιού σας να είναι δικαιολογημένη, ή να πρέπει να σκεφτείτε άλλο τρόπο να απαντήσετε στα παραπάνω ερωτήματα.

12) Είστε το πρίσμα μέσα από το οποίο το παιδί σας βλέπει

α) τον κόσμο,

β) τον εαυτό του.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι: η στάση σας απέναντι στην κοινωνία και τη ζωή θα είναι καθοριστικής σημασίας για τη στάση που θα αναπτύξει το ίδιο απέναντι σε αυτήν. Η στάση σας απέναντι στον εαυτό σας θα καθορίσει τον τρόπο που σας βλέπει κι εκείνο, η στάση σας απέναντι στον ίδιο θα καθορίσει τόσο το πως θα βλέπει εσάς, όσο και το πως θα βλέπει τον εαυτό του. Να προμελετάτε όσο γίνεται τις κινήσεις και τις λέξεις σας λοιπόν, να μη φοβάστε να ζητήσετε "συγνώμη" από εκείνο σε κάποιο σφάλμα σας, όσο μικρό κι αν είναι το παιδί σας, να μιλάτε, να εξηγείτε, να διατυπώνετε πως νοιώθετε. Ακόμα και μια έκρηξη θυμού δική σας είναι λογική και αναμενόμενη κάποια στιγμή (όλοι άνθρωποι είμαστε), να φροντίσετε όμως αργότερα να του εξηγήσετε το γιατί θυμώσατε, ακόμα κι αν δεν έχει να κάνει γι' αυτό (π.χ, σήμερα είχα μια δύσκολη μέρα στη δουλειά και ήρθα πολύ αγχωμένος/η, πιεσμένος/η, στεναχωρημένος/η, γι' αυτό αντέδρασα τόσο έντονα. Αν ήμουν ήρεμος/η θα σου εξηγούσα με άλλο τρόπο τι με ενόχλησε. Συγνώμη). Η ειλικρίνειά σας είναι ο δρόμος προς την εμπιστοσύνη του, την αυτοέκφρασή του, την ασφάλεια που θα νοιώθει και τη διαχείριση του άγχους που η αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους μπορεί να του προκαλεί.

 

 13) Πολλές φορές θα χρειαστεί να εξηγήσετε σε πάρα πολλούς άσχετους, κακεντρεχείς, αδιάφορους (δασκάλους, συγγενείς, γνωστούς σας, ακόμη και σε άσχετους στο δρόμο δυστυχώς), διάφορα πράγματα για το παιδί σας. Σε καμία περίπτωση μην θεωρήσετε ότι πρέπει να απολογηθείτε σε κάποιον γι' αυτό, ή για τον εαυτό σας. Να απαιτείτε και να περιμένετε όλοι να του συμπεριφέρονται σαν ίσο, να μη λαμβάνουν υπόψη τους τη διαφορετικότητά του και να τροποποιούν τη συμπεριφορά τους με βάση αυτήν. Θυμηθείτε ότι μπορεί ίσως να μην έχει νόημα για κανέναν σας το παιδί να δώσει μια καλή εντύπωση π.χ. στη θεία του/της συζύγου σας και ότι οι κακεντρεχείς και οι κουτσομπόληδες ψάχνουν τροφή για σχόλια έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορούν όλοι να έχουν καλή γνώμη για μας, γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ όλοι. Σε αυτούς όμως που θα έρχονται σε συνεχή επαφή με το παιδί (π.χ. στη δασκάλα του στον παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο/δημοτικό κ.λπ.), ίσως θα χρειαστεί να εξηγήσετε κάποια πράγματα, ενδεχομένως να μην έχει εμπειρία με αυτιστικά παιδιά. Φροντίστε σε τέτοια περίπτωση να δώσετε να καταλάβει ότι πρόκειται για διαφορετικότητα, όχι για μειονεκτηκότητα, εμμένοντας στα πλεονεκτήματα του παιδιού σας. Φροντίστε πάνω απ' όλα (όπως πολλές φορές έχω τονίσει παραπάνω) να μην αφήστε καμία εξωτερική αρνητική στάση να σας αλλάξει την εικόνα που έχετε για το παιδί σας και τη στάση σας απέναντι σε αυτό.

 14) Η μεγαλύτερη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει το παιδί σας στη ζωή του είναι το να προσαρμοστεί σε ένα κόσμο που ούτε φτιαγμένος στα μέτρα του είναι, ούτε συχνά είναι διατεθειμένος να δεχτεί την ιδιαιτερότητά του, όπως και καμία άλλη ιδιαιτερότητα άλλωστε. Να είστε δίπλα του σε όλο αυτό, χωρίς άγχος, χωρίς πίεση ούτε προς το παιδί, ούτε προς τον εαυτό σας. Ο αυτισμός δεν είναι αρρώστια, και δεν χρήζει θεραπείας. Μόνο σωστής προσέγγισης και κατανόησης. Το αν το παιδί σας θα μπορέσει να ανεξαρτητοποιηθεί, να ζήσει μόνο του, να δουλέψει, να είναι παραγωγικό μέλος της κοινωνίας δεν εξαρτάται από τον αυτισμό του, αλλά από τη στάση και τη νοοτροπία την δική σας ως γονέας και της κοινωνίας απέναντί του και αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία δείχνει απίστευτη εχθρικότητα απέναντι σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ παιδί, πόσο μάλλον σε ένα που διαφέρει. Δεν είναι δηλαδή η αποτυχία του δικό του φταίξιμο.

 15) Υπάρχουν πολλοί  αυτιστικοί στο εξωτερικό (και αρκετά πιο περιορισμένοι σε αριθμό στην Ελλάδα λόγω της ανεπάρκειας των ειδικών που να μπορούν να τους διαγνώσουν) που είτε έχουν γράψει βιβλία, είτε διατηρούν σελίδες στο ίντερνετ και blog, είτε έχουν ιδρύσει συλλόγους και άλλες οργανώσεις εξηγώντας μέσα από την ματιά του αυτιστικού το τι σημαίνει να ζεις με τον αυτισμό. Οι εμπειρίες των ίδιων των αυτιστικών μπορούν να σας καθησυχάσουν όσον αφορά το μέλλον του παιδιού σας, καθώς θα δείτε ότι υπάρχουν πολλοί αυτιστικοί με λαμπρή εξέλιξη και πολλά ενδιαφέροντα και επιτεύγματα. Θα σας δώσει επίσης την ευκαιρία να ρωτήστε ανθρώπους που έχουν ζήσει και έχουν περάσει όσα μπορεί να περνάει το παιδί σας, άρα θα μπορούν και να σας δώσουν ιδιαίτερα χρήσιμες απαντήσεις και οι ίδιοι, είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι οι περισσότεροι να το κάνουν! Σκεφτείτε το!!!!

Ο δρόμος των αυτιστικών είναι παράλληλος με τον δρόμο των υπολοίπων από εμάς, όχι μικρότερος, στενότερος ή δυσκολότερος απαραίτητα. Απλά... διαφορετικός. Δείτε τον σαν μια ευκαιρία να αναθεωρήσετε τον εαυτό σας, τις απόψεις σας σχετικά με τη μητρότητα/πατρότητα, την αγάπη, την κοινωνία, τις σχέσεις, την ιεραρχία των σημαντικών πραγμάτων στη ζωή και σίγουρα κι εσείς και το παιδί σας θα πάρετε περισσότερα πράγματα απ' όσα ενδεχομένως να χάσετε!!! Καλή αρχή σε αυτή σας την πορεία!

Και θα κλείσω με κάτι που είπε  ο ενήλικας αυτιστικός Jim Sinclair στη Διεθνή Διάσκεψη του 1993 σχετικά με τον Αυτισμό στο Τορόντο, και απευθύνεται πρώτιστα στους γονείς.

"Ο αυτισμός δεν είναι ένα εξάρτημα.

Ο Αυτισμός δεν είναι κάτι που ένα πρόσωπο έχει, ή ένα "κέλυφος" μέσα στο οποίο το άτομο είναι παγιδευμένο. Δεν υπάρχει κανένα κανονικό παιδί που κρύβεται πίσω από τον αυτισμό. Ο Αυτισμός είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Είναι διάχυτος, χρωματίζει κάθε εμπειρία, κάθε αίσθηση, αντίληψη, σκέψη, συναίσθημα και επαφή, κάθε πτυχή της ύπαρξης. Δεν είναι δυνατό να διαχωρίσετε τον αυτισμό από το άτομο - και εάν ήταν δυνατό, το άτομο που θα παρέμενε μετά το διαχωρισμό δεν θα ήταν το ίδιο άτομο με αυτό που ήταν πριν.

Αυτό είναι σημαντικό, γι΄αυτό σκεφτείτε το για μια στιγμή: Ο Αυτισμός είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Δεν είναι δυνατό να διαχωριστεί το άτομο από τον αυτισμό. Επομένως, όταν οι γονείς λένε: "Μακάρι το παιδί μου να μην είχε αυτισμό," αυτό που λένε πραγματικά είναι: "Μακάρι το αυτιστικό παιδί που έχω να μην υπήρχε, και να είχα ένα διαφορετικό (μη-αυτιστικό) παιδί αντί αυτού."

Ξαναδιαβάστε το. Αυτό είναι που ακούμε όταν πενθείτε για την ύπαρξή μας. Αυτό ακούμε όταν προσεύχεστε για μια θεραπεία. Αυτό  κατανοούμε, όταν μας λέτε μέσω των πιο δυνατών σας ελπίδων και ονείρων σας για μας: ότι η πιο δυνατή επιθυμία σας είναι εκείνη η ημέρα που θα πάψουμε να υπάρχουμε, και άγνωστοι που θα αγαπήσετε θα είναι εγκαταστημένοι πίσω από τα πρόσωπά μας."

 

ΠΗΓΗ:newsitamea.gr