ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΙ ΤΗ ΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ;

Η σχολική αποτυχία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη μειωμένη αυτοπεποίθηση που προκαλούν οι καθημερινές μικρές αποτυχίες, και μπορεί να σπρώξει το παιδί να αδιαφορεί στην πρόσληψη νέων γνώσεων που δεν καταλαβαίνει.

Αν το παιδί χάσει την αυτοπεποίθηση του, μπορεί σταδιακά να αποτραβηχτεί στον εαυτό του, ή να θέλει εγκαταλείψει το σχολείο, επειδή δεν θα καταφέρει να διαχειρισθεί την πιθανή κοροϊδία που θα δέχεται από συμμαθητές, σαν αυτή του κακού μαθητή της τάξης.

Αντίθετα ο έξτρα χρόνος παραμονής στο νηπιαγωγείο θα το βοηθήσει να ωριμάσει νευρολογικά, κοινωνικά και να εξασκηθεί περισσότερο.

Το νηπιαγωγείο είναι η ιδανική βαθμίδα για να γίνει αυτό και όχι το σχολείο.  Στο νηπιαγωγείο συνήθως τα νήπια και τα προνήπια συνυπάρχουν και έτσι το παιδί δεν θα χάσει την ομάδα του αν παραμείνει στο νηπιαγωγείο και κανείς δεν θα το κοροϊδέψει. Βέβαια πάνω σ’ αυτό σημαντικό ρόλο θα παίξει η στάση του παιδαγωγού που διαπαιδαγωγεί σωστά τα παιδιά σχετικά με δόκιμες και αδόκιμες συμπεριφορές απέναντι των συμμαθητών τους.
Φυσικά την απόφαση παραμονής στο νηπιαγωγείο θα την πάρουν οι γονείς, αφού ζυγίσουν διάφορα δεδομένα όπως:

• αν το παιδί προχωρήσει βαθμίδα θα υπάρξει κάποια υποστήριξη στο νέο περιβάλλον του (λογοθεραπεύτρια, ειδική παιδαγωγός, τμήμα ένταξης)
•  τί αντιλαμβάνεται το ίδιο σχετικά με την κατάσταση του,
• πώς είναι το φυσικό παρουσιαστικό του παιδιού,
• ποιες είναι οι σχέσεις του με παιδιά της τάξης του,
• ο λόγος του συμβαδίζει με το λόγο των συνομηλίκων του,
• η συμπεριφορά του είναι σωστή,
• ανταποκρίνεται σωστά σε όλες τις δραστηριότητες που δίνονται από τις παιδαγωγούς,
• μπορεί να αντιγράψει και να γράψει,
• γίνεται αντιληπτός και κατανοητός από όλες τις κοινωνικές ομάδες,
• εκτελεί εντολές που του δίνονται,
• μπορεί να διηγηθεί ιστορίες και γεγονότα με τη σωστή χρονολογική σειρά,
• Τέλος, οι γονείς θα λάβουν υπόψη τους τις προτάσεις της δασκάλας, του αρμόδιου διαγνωστικού φορέα ΚΕΔΔΥ και των ειδικών που παρακολουθούν το παιδί.
  Η παραμονή του παιδιού στο νηπιαγωγείο αν πρέπει να γίνει δεν σημαίνει ότι μειώνονται οι γονείς ή το παιδί, αλλά πρόκειται να βοηθήσει την εξέλιξη του παιδιού και θα έχει πλεονεκτήματα και όχι μειονεκτήματα.

Άχρηστος εγώ;

Ξημέρωσε. Νυστάζω. Δεν χόρτασα ύπνο. Ακούω τη φωνή της μαμάς. Τι θα κάνω τώρα;

Θέλει να με βάλει να ξαναγράψω αυτή τη ριμάδα την ορθογραφία. Αφού όσες φορές και να τη γράψω, πάλι λάθη θα κάνω. Είμαι ένας μπουμπούνας. Το ‘πε κι ο μπαμπάς. Τίποτα δεν θα καταφέρω. Πάλι μαλώσανε χθες. Η μαμά τού είπε να είναι πιο προσεκτικός κι εκείνος είπε πως αυτή φταίει για όλα. Όλο μαλώνουν τελευταία. Δεν θέλω να μαλώνουν και για μένα.

Αμάν κι αυτή η μαμά! Πού τη βρίσκει τέτοια όρεξη πρωί πρωί; Κάθε μέρα με βασανίζει. Χθες της είπα ότι δεν την αγαπάω. Δεν είναι αλήθεια. Την αγαπάω, αλλά ήθελα να την πονέσω. Ξέρω ότι αυτό τη θυμώνει.

Και όταν το ακούει βάζει τα κλάματα και αρχίζει να λέει πως για το καλό μου τα κάνει, όλο τρέχει για μένα και τίποτα δεν κάνει για τον εαυτό της και πάλι μαλώνουν με τον μπαμπά γιατί της λέει ότι κάνει τόση πολλή προσπάθεια και μια τρύπα στο νερό κάνει.

Προχθές με πήγαν σε ένα μέρος που έγραφε: παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. Καλά ήταν. Μου έδωσαν και καραμέλες και με έβαλαν να γράψω κάτι πράγματα. Μετά η μαμά και ο μπαμπάς μίλησαν με μια κυρία. Όταν φύγαμε, ο μπαμπάς ξεφύσαγε και δεν μιλούσε. Πρέπει να έχω κάτι πολύ σοβαρό.

Όμως εγώ νιώθω καλά. Ούτε πυρετό έχω, ούτε η κοιλιά μου πονάει. Μόνο που κάνω πολλά λάθη στην ορθογραφία. Και τα γράμματά μου είναι… στραβούτσικα. Βαρέθηκα να μου γράφει η κυρία «καλύτερα γράμματα». Και δεν μου αρέσει καθόλου να με λένε μπουμπούνα και άχρηστο. Μήπως έχουν δίκιο; Αλλά πάλι, μπορεί ένας άχρηστος να ζωγραφίζει ωραία όπως εγώ; Μου φαίνεται, οι μεγάλοι είναι πιο άχρηστοι.

Β.Κ.

Μαθητής ΣΤ’ Δημοτικού

ΠΗΓΗ:enet.gr