ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΓΙΑ ΣΤΗ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

Στη σύγχρονη κοινωνία πολλοί γονείς εξαιτίας των υποχρεώσεων τους αναγκάζονται να ζητήσουν την βοήθεια των γονέων τους για την φύλαξη των παιδιών. Η γιαγιά και ο παππούς είναι δύο ''φιγούρες'' που σίγουρα δεν λείπουν από την καθημερινότητα των παιδιών και για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι ενήμεροι για το πρόγραμμα που παρακολουθεί ένα παιδί που χρίζει λογοθεραπευτικής παρέμβασης.
Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει άγνοια τους προβλήματος που αντιμετωπίζει το παιδί και η φροντίδα που παρέχουν οι ''παππούδες'' δεν είναι η κατάλληλη. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει έλλειψη αγάπης και τρυφερότητας, αλλά μια τυπική φροντίδα δεν ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ανάγκες που μπορεί να χρειάζεται ένα παιδί με αυτισμό για παράδειγμα.

Παρακάτω ακολουθούν μερικές συμβουλές που μπορούν να βοηθήσουν στην ομαλή λειτουργία του προγράμματος που απαιτεί η λογοθεραπευτική παρέμβαση :
1.Ενημερώστε τον παππού και την γιαγιά για το θέμα που αντιμετωπίζει το παιδί. Δώστε λεπτομέρειες για πιθανές αρνητικές συμπεριφορές του παιδιού και πως θα πρέπει να αντιδράσουν.  2.Ζητήστε τους να ακολουθούν συγκεκριμένο πρόγραμμα και να μην παίρνουν πρωτοβουλίες που πιθανώς προκαλέσουν σύγχυση στο παιδί. (σε περιπτώσεις αυτισμού για παράδειγμα). 
3.Φροντίστε να τους δείξετε πως πρέπει να διορθώνουν τα λάθη που πιθανώς κάνει το παιδί, στην ομιλία, χωρίς ακραίες αντιδράσεις. 

4.Τα χάδια και οι αγκαλιές ποτέ δεν είναι αρκετά, αλλά η υπερβολική βοήθεια (για παράδειγμα το να ταΐζουν το παιδί ενώ ο στόχος είναι να τρέφεται μόνο του για να βελτιωθεί η κινητικότητα και η ανεξαρτησία του) μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην παρέμβαση. 

5.Μην κρύβεται την ύπαρξη προβλήματος ή την ονομασία του. Μόνο τότε θα ξεκινήσει η διαδικασία αποδοχής του παιδιού από τους ίδιους τους γονείς άρα και η ουσιαστική θεραπεία βελτίωσης του.  6.Συζητήστε πως οι δεξιότητες που κατέχει το παιδί μπορούν να βελτιωθούν σταδιακά με ειδική θεραπευτική παρέμβαση ώστε να μην πιέζουν το παιδί με απαιτήσεις. 

7.Ζητήστε τους να πηγαίνουν βόλτα με το παιδί και να μην προτιμούν το σπίτι διαρκώς. 

8.Αν δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του παιδιού ζητήστε από άλλα μέλη της οικογένειας να αναλάβουν την καθημερινή φροντίδα του ή ένα μέρος αυτής.

9.Η στάση της γιαγιάς και του παππού θα πρέπει να είναι η βοήθεια και η στήριξη (με την προυπόθεση ότι μπορούν και θέλουν) και όχι η συνεχής παρέμβαση και κριτική.

10.Οι γονείς με τη σειρά τους καλό είναι να βλέπουν με κατανόηση την συμπεριφορά της γιαγιάς και του παππού και με τη συζήτηση να προσπαθήσουν να βάλουν τα όριά τους. Όταν κατανοούμε πώς αισθάνεται κάποιος και ξέρουμε ότι η συμπεριφορά του δεν πηγάζει από κάποια κακή πρόθεση, είναι πιο εύκολο να τον αντιμετωπίσουμε με καλή διάθεση και αυτό μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στην επικοινωνία μας μαζί του.

Η καλή σχέση και επικοινωνία της γιαγιάς και του παππού με τους γονείς του παιδιού, μόνο οφέλη μπορεί να έχει για το ίδιο, απολαμβάνοντας την αμέριστη αγάπη και των δύο πλευρών. Το αντίθετο βέβαια ισχύει όταν το παιδί είναι στο επίκεντρο συνεχών συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων.

ΠΗΓΗ: Infochildren.com